ଏ କାନଭାସର ସେ ପାରିରେ ଅଛି
ଯେଉଁ ଅଜଣା ଇଲାକା,
ସମୟ ଆସିଛି ଯିବାପାଇଁ ହେବ
ସାଥୀ ମତେ ଏକା ଏକା,
ଏ ତ ଦୁନିଆଁ ର ଖେଳ,
ଭୁଲିଯିବନାହିଁ ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ହୋଇଥିଲା ଦିନେ ମେଳ।।

ଭୁଲିଯିବ ସବୁ ଭାବ ପ୍ରବଣତା
ଭୁଲିଯିବ ସ୍ବପ୍ନ ଦିନ,
ଭୁଲିଯିବ ସାଥୀ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିର
ରୂପା ଜହ୍ନର ସେ ସ୍ନାନ
ଏତ ଦୁନିଆର ରୀତି,
ଜୋଛନା ଭିଜା ଏ ବନାନିରେ ଦିନେ ଆସିଥାଏ କାଳରାତ୍ରି।।

ସମସ୍ତେ ଗଢନ୍ତି ସାଗର ବେଳାରେ
ସପନର ବାଲିଘର,
କିଏବା ନଜାଣେ ଧୋଇଦେବ ଦିନେ
ତାକୁ ସମୟ ସାଗର,
ଏତ ଜୀବନର ନାମ,
ଗୁଡ଼କଙ୍କ ପଛେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲାଣି କି ମନସ୍କାମ ?

ଯାହା ବା ଉପଳ ଧରିଛ କାନିରେ
ଫିଙ୍ଗିଦେବ ସାଗରକୁ,
ନେଇନାହିଁ କେହି ଜୀବନେ ସଂଗ୍ରହ
ଯାହାବା କରିଛି ତାକୁ,
କି ଲାଭ ସାଉଁଟି ଧରି !
ସବୁ ଲୋଭ ମୋହ ଆପେ ଚାଲିଯିବ ହୋଇଲେ ଶୂନ୍ୟ ପଞ୍ଜୁରୀ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅରଜିଛ ତାହା
ଉପଲଭ୍ଧି ଏ ସଂସାରେ,
କାମ କରିଥିଲେ ନାମ ରହିଥିବ,
ଜନମରୁ ଜନ୍ମାନ୍ତରେ
ସାଥୀ ରଖିଥିବ ମନେ,
କେହି କାହା କର୍ମୁ ଭାଗ ନିଏନାହିଁ ଗଲାବେଳେ ଏ ଜୀବନେ।।

ସେ ଶୂନ୍ୟ ଇଲକା କୋଳାହଳ ଠାରୁ
ରହିଛି ଅନେକ ଦୂର,
ନାହିଁ ସେଠି କିଛି ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ
ତେଲ ଲୁଣର ସଂସାର,
ଓଁକାର ସେଠାରେ ମନ୍ତ୍ର,
ସେହି ମନ୍ତ୍ର ଗାଇ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିବି ତୁମେ ଫେରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ।।

(କଲମର ନାମ ଅବିନାଶ)